Bir film yapımında, düzenli şekilde ilerleyen ses yapısının bozulması gereken bazı durumlar olabilir. Genellikle, ses ilerleyiş yapısını bozmak için, genel ilerleyişteki ses seviyesinden daha yüksek sesler eklemek gerekir. Bu yüksek seviyedeki seslere Non-linear Sounds denilmektedir. Genel ses ilerleyişinin, ani frekans değişliğiyle yükseltilerek bozulması, Non-linear seslerle mümkün olur.
Korku filmlerinde sık şekilde kullanılan, gerilimin yükseldiği sahnede bir anda duyulan çığlık sesi; hem görüntünün hem de sesin ani değişimiyle seyirciyi korkutmak amacıyla yapılmaktadır. Bu tekniğe (Jumpscare) denilmektedir ve Non-linear Sounds kullanımına iyi bir örnektir.
Non-linear Sounds’da amaç, düzenli ilerleyen sesi, ani frekans değişikliğine uğratmaktır. Sinemadaki en genel kullanım amacı, Seyirciyi ürkütmektir. Film yapımındaki sahnedeki oyuncu da bu sesi duyarak ürkerse, duyulan ses Diegetic Non-linear Sounds olarak sınıflandırılır. Düzenli ilerleyen sesin duyulmasına gerek yoktur. Sessizlik de frakans değişikliğine uğratılabilir.
The Conjuring 2 (2016) filminden örnek bir sahne, hem Diegetic Non- Linear Sounds, hem Non-Diegetic Non- Linear Sounds aynı anda kullanılmış. Sahnenin ses frekansı, My House şeklinde bir bağırmayla değişiyor. Bu sırada mekanik bir Drop ses efekti eşlik ediyor, bundan sonra da kız çığlığı duyuluyor. Bu tür frekans kombinasyonlarının tamamı, seyirciyi rahatsız etmek amacıyla post prodüksiyon aşamasında tasarlanıyor. Seyirci bir kez böyle bir sahneye maruz kalırsa, tüm film boyunca gerilim altında kalır.
Dört ana film türünde (macera, korku, drama ve savaş), yüzden fazla film müziği üzerinde yapılan bir çalışmada, korku ve drama filmlerinin Non-linear seslerin en çok kullanıldığı türler olduğunu göstermektedir.
Amaç ses ve müzikle seyirciyi etklemek olunca, Adaptive Music (Adaptasyon Müziği) de yaygın olarak tercih ediliyor. Adaptive Music (Adaptasyon Müziği) hakkındaki önceki yazımızı buradan okuyabilirsiniz.
Infrasound (Düşük Frekanslı Ses) Nedir?
Ses frekansları, sesin saniyedeki titreşim seviyesini ifade eder. Titreşim seviyesi, ses dalgalarının sıklığıyla doğru orantılıdır. Bir sesin titreşim katsayısı ne kadar yüksekse, o kadar fazla duyulacak şekilde açığa çıkar. Ses frekanslarının birimi Hertz‘dir ve kısaltması HZ ‘dir kullanılır. Sağlıklı bir insan kulağının normal işitme alt sınırı 20 HZ’dir. Bir ses, 20 HZ’den az şekilde açığa çıkarsa insan kulağı bunu duymakta zorlanır. Infrasound olarak nitelendirilen düşük frekanslı sesler ise 20 HZ’den daha az olan sesleri belirtmek için kullanılan bir tanımdır. Bir ses dalgası, 19,5 HZ’den oluşuyorsa, duyulması güç olur ancak beyin bu tür sesleri yine de algılayabilir.
Aynı seviyedeki bir ses frekansının, hoparlörden duyulmasıyla, kulaklıktan duyulması arasında dalga olarak yayılma farkı vardır. Kulaklıkla dinlenen sesleri işitmek daha kolaydır. Çünkü, ses dalgası direk olarak kulak içine yayılır. Ancak, hoparlörden çıkan bir ses, etraftaki cisimlere çarparak %30-40 arasında bir kayıpla duyulur. Bu durumda, hoparlöre olan mesafe de, sesin duyulmasında önemli bir hale gelir. Hoparlörden duyulan en net sesler, genel olarak 160 HZ ile 440 HZ arasındaki ses dalgalarından oluşur. Bir müzikte; 40, 48, 56 vb. ses hertzleri de vardır. Çünkü, müzikteki tüm sesler aynı seviyede değildir. İşte bu gibi sesler hoparlörde kayba uğrar. Sesin kayba uğramaması için Hertz değerlerini orantılayan hoparlörler ve kulaklıklar vardır. Fiyat pahalılıkları, hertz değerlerinin duyulma aralığı sebebiyle artmaktadır. Aşağıdaki video da bir bass dalgasının değişken ses frekansı duyulmaktadır. Eğer kulaklıkla dinliyorsanız daha düşük kademede sesi duyduğunuzu hissedeceksiniz, ancak hoparlörde dinliyorsanız daha yüksek frekanslarda sesi duyduğunuzu hissedeceksiniz.
Şimdi ajansımıza katılarak oyunculuk dünyasına ilk adımınızı atabilirsiniz. Başvuru için bu bağlantıya tıklayınız. Instagram’dan mesaj göndermek için @aremcastajans adresini kullanın.
