The Law of Conservation of Detail (Detayın Korunması Yasası); ”bir sahne varsa, mutlaka gösterilmek istenen bir detay vardır.” anlamına gelen bir sinematografi yasasıdır. Bu yasanın uyduğu filmlerde, gereksiz hiçbir sahne hikayede yer almaz. Tüm sahneler, sadece bir detayı göstermek veya seyirciye bir mesaj vermek amacıyla olması gerektiğini savunur. Genellikle, The Law of Conservation of Detail yasasına uymayan filmler veya diziler, yapım süresini uzatmak amacıyla birçok gereksiz sahneyi barındırır.
The Law of Conservation of Detail yasası, sadece filmler ve diziler için geçerlidir. Bilgisayar oyunları için geçerli değildir. Çünkü bilgisayar oyunlarında, Level Design olarak tasarlanan mekanlar, mutlaka bir mesaj iletmek amacıyla yapılmaz. Oyundaki atmosferi yükseltmek amacıyla veya gerçekçiliği arttırmak amacıyla gereksiz detaylara yer verilebilir. Benzer şekilde kullanımı, sanat filmlerinde görülmektedir. Sanat filmlerinin tamamı, bir mesaj iletmek kaygısıyla çekilmemektedir. Sanat filmlerinde kullanılan sahnelerin çoğu, ana hikayeye bir katkısı olmayan ancak, baş karakter veya baş karakterin nasıl bir evrende olduğunu daha iyi vurgulamak üzere eklenen sahnelerden oluşur.
”İyi bir sinematografi kullanımında, tek bir sahnede birden fazla detaya yer verilmelidir. Detaylar; diyalog, yüz ifadeleri, kıyafetler ve sahne dekorları olmak üzere, aynı anda doğru şekilde kullanılmalı ve ana hikayeye katkı sağlayacak şekilde olmalıdır.”
Bir sahneyi gereksiz yapan bazı faktörler vardır. İlki çekim planlamasının başarısızlığı, ikincisi başarısız bir kurgu, üçüncüsü filmin veya dizinin dakikasını uzatmak amaçlıdır. Başarısız bir çekim planlanmasında, bir sahnede yaşanan olaylar benzer şekilde yeniden kullanılırsa veya bir sahne olduğu gibi yeniden farklı bir dakikada kullanılırsa, bu gereksiz bir sahne olmasını sağlar. Kurgu ve sahne planlaması bu nedenle ilişkilidir. Genelde bu tür sahneler Rough cut evresinde bulunur ve Final Cut evresinde tamamı filmden atılır. Rough cut, bir filmin montaj evresindeki kaba kurgusudur.
The Law of Conservation of Detail (Detayın Korunması Yasası)’na uyulmayan bazı filmlere örnek verecek olursak:
- Where Is the Friend’s House?: (1987) filmin süresini uzatmak için aynı cümlelerin tekrarlandığı ve ana hikayeye hiçbir katkısı olmayan sahnelerle dolu bir yapımdır. Ancak bu şekilde kullanılması bu filmi kötü yapmaz. Bu tamamen yönetmenin tercihidir. Genellik bu tür yapımlar Cinéma Vérité olarak geçer. Cinéma Vérité hakkındaki önceki yazımızı buradan okuyabilirsiniz.
- Evde Tek Başına – Home Alone (1990) : Kevin’in annesi polisi arar ve onlara küçük oğlunun evde yalnız olduğunu söyler, ancak polis eve gittiğinde ve Kevin kapılarına cevap vermeyince sadece giderler.” Bu durumunda polislerin aranması veya polislerin eve gelmesi hikayeye hiçbir katkı sağlamaz hatta kısa sürede unutulur.
Şimdi Cast ajansımıza katılarak oyunculuk dünyasına ilk adımınızı atabilirsiniz. Başvuru için bu bağlantıya tıklayınız. Instagram’dan mesaj göndermek için @aremcastajans adresini kullanın.
