Arketipler’in kelime anlamı şablon, kalıptır. Gerçekte insan topluluklarının kültürünü oluşturan yapıtaşlarıdır. Dünyada sonsuz öyküler varmış gibi görünse de asıl olarak 7 temel arketip vardır. Bir arketip, örnek olarak kullanılan bir modeldir. Arketipler, başka şekillerde anlatılan özel olaylardır. Yedi arketip bunlardır; Aşil, Külkedisi, Cyrus, Faust, Orpheus, Romeo ve Juliet ve Tristan. En ünlü arketipler Romeo ve Juliet’tir. Aşil topuğunun ölümcül kusuru, Faust’ta şeytanla anlaşma yapan karakterin birçok filmde ve kitapta kullanılmış ve kullanılmaya devam etmesidir. Örneğin, 2006’da Şeytan Prada giyer (Şeytan bir marka giyer), ana karakter Faust’un arketipidir. Elbette birçok arketipin karışımı olan filmler var. Arketiplere hakim olarak bunları analiz edebilir ve zamanla filmlerin yaklaşık 7 arketip olduğunu anlarsınız ve filmleri bu şekilde sınıflandırabilirsiniz.
Temel olarak, bir filmde sözlü bilgiyi aktarmanın 3 yolu vardır. Bu teknikler, oyuncuların diyaloglarına ek olarak film içindeki bilgileri iletmek için kullanılır. Birincisi bağlamsaldır. Bu teknikte hikaye filmin başında anlatılır ve bu aktarım yazılı veya sesli olarak iletilebilir. Örneğin, bu yöntem 1977 yapımı Star Wars filminde kullanılmıştır. İkinci yaklaşım, dış gürültüdür. Oylama, filmdeki ana oyunculardan birinin düşüncelerini, duygularını ve davranışlarını filmin herhangi bir yerinde izleyiciye aktarır. Örneğin, bu yöntem 1996 yapımı Trainspotting filminde kullanılmıştır. En son teknik, doğrudan kameraya konuşan karakterlerden biridir. Bu yönteme “dördüncü duvar gedik” adı verilir ve seyircinin varlığı dikkate alınarak seyircinin varlığı kabul edilir ve gedik sayılan bu yöntem de kullanılabilir. Örneğin, 1966 seneli Alfie yapımında bu method kullanılmıştır.
