1918 yılında sovyet film yapımcısı Lev Kuleşov tarafından geliştirilen bu deneyde, peş peşe farklı görüntülerin birleşmesinden farklı anlamlar ortaya çıkabileceği anlaşılmıştır. Deneyde bir insanın sabit yüz ifadesi ve farklı mekanlar peş peşe getirildi. İnsanın yüz ifadesi tüm görüntülerde aynıydı. Ancak insan beyninin sonradan gelen görüntüler ile bu yüz ifadesi arasında algı seçiciliği oluşturduğu anlaşıldı. Bir örnek vermek gerekirse bir insan herhangi bir mimik olmadan boşluğa bakıyor. Bu bakışı kameraya kayıt ediliyor. Kayıt edilen bu görüntüden önce doğa manzarası içeren bir görüntü konulduğunda, kayıt edilen bu insanın huzur içinde olduğu algısı oluşuyor. Eğer kayıt edilen bu görüntüden önce bir cenaze görüntüsü yer alsaydı, hüzünlü olduğu algısı oluşacaktı. Bu deney aslında günümüz sinema montaj tekniklerinin temelini oluşturmuştur.
Kuleşov Etkisi Nedir? Sinemada Nasıl Kullanılmaktadır?
